«Ο καλός προπονητής είναι ο καλύτερος διαιτητής»

O κορυφαίος προπονητής χάντμπολ στον κόσμο μιλάει για την φιλοσοφία του και όχι μόνο σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη

Είναι δεδομένο πως λόγω της δυναμικότητας του αθλήματος, δύσκολα θα βρεθεί προπονητής που στον πάγκο θα κάθεται στην καρέκλα του. Ο Λίνο Τσέρβαρ όμως είναι μοναδικός στις κινήσεις και τις εκδηλώσεις του. Ο κορυφαίος κατά πολλούς προπονητής χάντμπολ του πλανήτη βρέθηκε στην χώρα μας με αφορμή τον αγώνα της Κροατίας με την Εθνική μας ομάδα των ανδρών για τα προκριματικά του EURO 2010 και εκτός από ιδιαίτερος στον πάγκο, διαπιστώσαμε πόσο ιδιαίτερος και μοναδικός είναι και στη ζωή του. Ολα αυτά τα χρόνια από το 2002 και μετά όπου βρίσκεται στην Εθνική Κροατίας έχει δημιουργήσει μια ομάδα- μοντέλο, που το μόνο που λείπει από την συλλογή της είναι το χρυσό μετάλλιο σε Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα! Η συνταγή της επιτυχίας απλή, αλλά δύσκολη, όπως και η φιλοσοφία του: «Το να κερδίζει παντού και πάντα» και εξηγεί: «Δεν αλλάζουμε απόψεις και στόχους από χρονιά σε χρονιά. Από τότε που ανέλαβα την Εθνική όλο το βάρος το δώσαμε στο να καλλιεργήσουμε τη νοοτροπία του νικητή, γιατί μόνο έτσι χτίζονται οι μεγάλες ομάδες. Ποια είναι λοιπόν η επόμενη διοργάνωση; Το πανευρωπαϊκό του 2010 στην Αυστρία. Άρα θα πάμε εκεί για να κατακτήσουμε το «χρυσό» μετάλλιο και αυτό είναι κάτι αδιαπραγμάτευτο». Ποιους φοβάται εκεί; «Οποια ομάδα παίξει καλύτερα από εμάς μπορεί να μας κερδίσει, αλλά υπάρχουν κάποιες χώρες που επιβάλλεται να τις σέβεσαι και αυτές είναι οι Γαλλία, η Γερμανία, η Δανία και η Πολωνία».

«Κύκλοι της IHF δεν ήθελαν να πάρουμε το Παγκόσμιο»!
Η αναφορά στο όνομα της Γαλλίας τον πληγώνει αφάνταστα, αφού οι «τρικολόρ» τους νίκησαν μέσα στο Ζάγκρεμπ στον μεγάλο τελικό, κατακτώντας το Παγκόσμιο πρωτάθλημα τον περασμένο Φεβρουάριο. Ο Τσέρβαρ όμως έχει διαφορετική άποψη για αυτό. «Δεν ήταν δίκαιο αυτό που έγινε και έχουμε παράπονα, όχι για αυτά που συνέβαιναν μέσα στις γραμμές του γηπέδου αλλά έξω από αυτές. Κύκλοι της παγκόσμιας ομοσπονδίας δεν ήθελαν να το πάρουμε και τελικά δεν το πήραμε». Οταν όμως του ζητάμε να μας ονομάσει δύο παίκτες που θα ήθελε στην ομάδα του μας λέει χωρίς δισταγμό: «Νίκολα Καράμπατιτς και Τιερί Ομεγιέρ. Εχουν το μέταλλο που τους κάνει να ξεχωρίζουν. Είναι οι φυσικοί ηγέτες με τη νοοτροπία που θέλω. Είναι οι προπονητές μέσα στις γραμμές και εφαρμόζουν επ΄ακριβώς αυτά που ζητάει ο πάγκος. Δυστυχώς δεν τους έχω όμως, ωστόσο αυτή ακριβώς η αξία τους σε κάνει καλύτερο προπονητή, γιατί σου δίνουν το κίνητρο, όταν τους αντιμετωπίζεις να θέλεις να τους κερδίσεις με άλλους δικούς σου παίκτες». 

«Μυαλό, σωματοδομή και ταχύτητα»
Η Κροατία είναι από τις πλέον παραγωγικές χώρες αθλητών, έτσι η γνώμη του επικεφαλής προπονητή έχει βαρύνουσα σημασία για τον τρόπο που πρέπει να γίνεται η ανάπτυξη: «Για μένα τρία είναι τα στοιχεία που μετρούν στην επιλογή των ταλέντων. Το μυαλό, η σωματοδομη και η ταχύτητα. Αυτή είναι η σειρά σπουδαιότητας γιατί το μυαλό έχει και περαιτέρω αναλύσεις. Ο αθλητής που επιλέγεται για το άθλημά μας πρέπει να έχει ταχύτητα στη σκέψη του, να προβλέπει, να διαβάζει τις κινήσεις, να έχει αναλυτική σκέψη και να παίρνει γρήγορα την πιο δυνατή σωστή απόφαση. Η λεγόμενη αθλητική ευφυΐα είναι το σημαντικότερο γιατί ένας τέτοιος παίκτης μπορεί να επαναλαμβάνει το παιχνίδι στο μυαλό του, να αξιοποιεί τα σωστά και να μην επαναλαμβάνει τα λάθη του. Από εκεί και μετά οι όποιες ιδέες έχουν την μοναδικότητα να βγαίνουν από το δικό μου μυαλό. Οι υπόλοιποι προπονητές πρέπει να τις ασπαστούν και να προχωρήσουμε με την ίδια φιλοσοφία, πρέπει ωστόσο να βάζει ο καθένας και τις δικές του πινελιές. Εγώ πιστεύω στο μοντέλο της ομάδας πρότυπο. Γι' αυτό ίσως δεν είναι και τόσο σημαντικό στις μικρές ηλικίες να έρχονται άμεσα αποτελέσματα, ακόμη και όταν μιλάμε για εθνικές ομάδες». 

«Ο πατέρας και οι γιοι»
«Όλοι οι δρόμοι είναι δύσκολοι αφού ο προπονητής πορεύεται σε μοναχικό δρόμο και πρέπει πάντα να κερδίζει γιατί τότε θεωρείται καλός», σχολιάζει όταν ρωτάτε για το αν προτιμάει την Εθνική ή το σωματείο και συνεχίζει: «Η κάθε ομάδα είναι οικογένεια όπου υπάρχει συμβίωση, πρέπει ωστόσο να είναι ξεκάθαρο το ποιος είναι ο πατέρας και ποιοι οι γιοί. Για τον ομοσπονδιακό μοιάζει να είναι ευκολότερος ο δρόμος αφού ζητάει από τους άλλους τη δουλειά, ωστόσο έχει και περισσότερες ευθύνες. Η εθνική ομάδα είναι η βιτρίνα και αυτή που τραβάει κόσμο και σπόνσορες αλλά και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη του αθλήματος αλλά και τη συσπείρωση του Έθνους. Εμείς αυτό το καταφέραμε σε αντίθεση με τους Γάλλους. Όταν το επιχείρησα παράλληλα, πορεύτηκα στην ομάδα μοντέλο (Ζάγκρεμπ). Αν έπρεπε να διαλέξω πάντως, θα ήταν ο ομοσπονδιακός τεχνικός». 

«Μου στέρησαν δύο χρυσά»
Είναι το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα προπονητή που διαμαρτύρεται στους διαιτητές. «Είμαι Παρθένος στο ζωώδιο, οπότε είμαι αναλυτικός στη σκέψη και αυτό ενοχλεί τους διαιτητές. Τιμωρήθηκα με κόκκινη για πρώτη φορά στη ζωή μου στον τελικό του Ευρωπαϊκού το 2008 με την Δανία και αυτό συνέβη επειδή οι συγκεκριμένοι διαιτητές μου στέρησαν δεύτερο τελικό στην καριέρα μου και αυτό μόνο τυχαίο δεν ήταν. Ο καλός προπονητής είναι ο καλύτερος διαιτητής. Εμείς διδάσκουμε τους κανονισμούς στους αθλητές από μικρά παιδιά. Το χάντμπολ και το πόλο είναι τα μοναδικά αθλήματα όπου η κρίση του διαιτητή παίζει τόσο μεγάλο ρόλο. Οι κανονισμοί είναι γνωστοί και αν τους εφαρμόσουν δεν θα υπάρχει πρόβλημα και θα υπάρχει δίκαιο παιχνίδι».

«Να αξιοποιήσετε το ταμπεραμέντο σας»
Οταν φτάνει η κουβέντα στην δική μας Εθνική, απαντά με ειλικρίνεια: «Φτάσατε στην κορύφωση δύο φορές, μία το 2004 στους Ολυμπιακούς και μία το 2005 στο παγκόσμιο, αποδεικνύοντας πολλά. Παράλληλα βγάλατε σπουδαίες παίκτες με κορυφαίους τους Αλβανό και Καρυπίδη, οι οποίοι απέδειξαν ότι μπορούν να παίξουν στα καλύτερα πρωταθλήματα της Ευρώπης. Μπορείτε ωστόσο να κάνετε πολλά περισσότερα. Δεν είμαι από μέσα για να γνωρίζω την κατάσταση που επικρατεί, αλλά υποθέτω και έχω την αίσθηση πως δεν αξιοποιείτε σωστά τις δυνατότητές σας. Νομίζω ότι πρέπει να αξιοποιήσετε καλύτερα το ταπεραμέντο σας ως λαός και να το προσαρμόσετε σε αυτά που θέλετε να κάνετε με τους παίκτες που ταιριάζουν στο άθλημά μας».  

WHO IS WHO
Γεννήθηκε: 22 Σεπτεμβρίου 1950 στο Ντέλιτσι κοντά στο Βρσάρ της Κροατίας.
Ασχολίες: Προπονητής και  πολιτικός, μέλος του κοινοβουλίου
Διακρίσεις: Με την Εθνική Κροατίας:
Παγκόσμιο πρωτάθλημα το 2003 στην Πορτογαλία, Χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004. Ασημένιο στο Παγκόσμιο του 2005 στην Τυνησία. Ασημένιο στο Πανευρωπαϊκό του 2008 στην Νορβηγία. Ασημένιο στο Παγκόσμιο του 2009 στην Κροατία.
Mε την Εθνική Ιταλίας: Ασημένιο μετάλλιο στους Μεσογειακούς του 1997 στο Μπάρι, χάνοντας στον τελικό από την Κροατία. 

Η καριέρα του
Πριν λίγους μήνες παραιτήθηκε από την τεχνική ηγεσία της Κροάσια Ζάγκρεμπ, ισόβιας  πρωταθλήτριας της Κροατίας στην οποία ήταν από το 2004, αλλά και την  περίοδο 2000-2002 
Οι ομάδες του
1974 Τρίκο Νόβιγραντ
1980 Ινστρατούριστ  Ουμάγκ (Σερβία)
1991 Κλάνγκεφουρτ (Αυστρία)
1994-2000 Εθνική Ιταλίας
2000-2002 Ζάγκρεμπ
2002-2004 Πάπιλον  Κονβερσάνο (Ιταλία)
2004-2009 Ζάγκρεμπ