Ας κάνουμε την κρίση ευκαιρία

Όλοι λίγο ή πολύ βιώνουμε τον αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στην καθημερινότητα μας. Ο αθλητισμός βεβαίως δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από τον κανόνα. Με φανερή θέληση της πολιτείας να περιστείλει τις δαπάνες ήρθε η μείωση έως 20% των τακτικών επιχορηγήσεων όλων των ομοσπονδιών, λίγους μήνες μετά τις αναγγελίες της ΓΓΑ για τα αθλήματα εθνικού αθλητικού σχεδιασμού, τα πενταετή πλάνα των ομοσπονδιών, το σχολικό αθλητισμό και πολλά άλλα. Νωπή είναι η απώλεια των Μεσογειακών ενώ η διεξαγωγή του Παγκόσμιου νέων κινδύνεψε σοβαρά. Και τώρα; Τι κάνουμε; Πως θα αντιμετωπίσουμε τα δύσκολα που έρχονται;

Η περιστολή των εξόδων είναι μονόδρομος και η αναδιάρθρωση των πρωταθλημάτων κινείται σε αυτή την κατεύθυνση. Η συγκεκριμένη εισήγηση της ΟΧΕ θα έχει όμως το αναμενόμενο αποτέλεσμα, ή του χρόνου τέτοια εποχή (Θεού θέλοντος) θα συζητάμε ξανά τα ίδια πράγματα;

Με μια πρώτη ματιά, το συγκεκριμένο σχέδιο θα εντάξει σχεδόν όλα τα σωματεία στις Εθνικές κατηγορίες. Στο επιχείρημα ότι αυτό γίνεται για να υπάρχει καλύτερη αξιολόγηση/επιχορήγηση των σωματείων από τη ΓΓΑ και ευκολότερη είσοδος στα κλειστά γυμναστήρια, θεωρώ ότι ματαιοπονούμε αφού τα σωματεία έχουν ξεχάσει από πότε έχουν λαμβάνειν τακτική επιχορήγηση ενώ για τη είσοδο στα κλειστά γυμναστήρια ερχόμαστε τελευταίοι.

Το ζητούμενο όμως είναι το κόστος και ο περιορισμός των μετακινήσεων. Κατά την άποψη μου αυτό θα επιτευχθεί μόνο με τη συμμετοχή πολλών ομάδων στα πρωταθλήματα των Ενώσεων και όχι το αντίστροφο που επιχειρείται. Πριν προλάβει κανείς να πει ότι αντί για τοπικό θα ονομάζεται Β Εθνική οπότε είναι το ίδιο πράγμα, θα έλεγα ότι δεν είναι καθόλου το ίδιο, αφού άλλο να μετακινείται μια ομάδα για αγώνα Β Εθνικής πχ από την Ηγουμενίτσα στο Διδυμότειχο και άλλο από το Διδυμότειχο στην Κομοτηνή για τοπικό. Επίσης είναι προφανείς οι νέες μετακινήσεις που θα προκύψουν από και προς τα νησιά, σε περίπτωση εφαρμογής της ένταξης σχεδόν όλων των ομάδων στις εθνικές κατηγορίες. Για την ποιότητα των νέων πρωταθλημάτων η σιωπή είναι χρυσός.

Είμαστε το μόνο άθλημα που αντί οι χαμηλότερες κατηγορίες να τροφοδοτούν με αθλητές τις υψηλότερες κατηγορίες όπως σε όλα τα άλλα αθλήματα, συμβαίνει το ανάποδο. Με τη συγκεκριμένη πρόταση της ΟΧΕ, τα τοπικά πρωταθλήματα που λειτουργούσαν υποτυπωδώς, θα σβήσουν οριστικά, αρκεί να φανταστεί κανείς ότι με την υπάρχουσα δομή, τοπικά ανδρών έχουν ΜΟΝΟ η Αθήνα και ή Θεσσαλονίκη με 10 και 6 ομάδες αντίστοιχα, ενώ γυναικών δεν υπάρχει τοπικό πρωτάθλημα σε καμιά ένωση. Αναρωτιέμαι λοιπόν γιατί να μην υπάρχουν δυο τοπικές κατηγορίες στην Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη ή γιατί να μην υπάρχει μια κατηγορία τοπικού με 10 ή και περισσότερες ομάδες στην Κεντρική Μακεδονία; Μήπως η τόνωση των τοπικών πρωταθλημάτων θα αποτελούσε κίνητρο να δημιουργηθούν νέα σωματεία ιδιαίτερα στην περιφέρεια;

Στο πρόσφατο παρελθόν έχουν γίνει τουλάχιστον τρεις αναδιαρθρώσεις κατηγοριών, χωρίς καμιά από αυτές να αποφέρει τα προσδοκόμενα αποτελέσματα. Αυτή η φορά όμως φαντάζει η κρισιμότερη μιας και οι αποφάσεις που θα ληφθούν θα σηματοδοτήσουν την ύπαρξη και το μέλλον του αγαπημένου μας αθλήματος. Από τη φιλόξενη ιστοσελίδα www.handball.gr, συντάσσομαι κι εγώ με την άποψη πάρα πολλών ανθρώπων του χώρου για περιορισμό στο ελάχιστο δυνατό των εθνικών κατηγοριών, καθώς και για παράπλευρες αποφάσεις όπως πριμοδότηση όσων ομάδων δουλεύουν στις υποδομές ή τροφοδοτούν τις Εθνικές ομάδες ή έχουν Ευρωπαϊκές διακρίσεις, την αδειοδότηση των ομάδων, τη μεταφορά των τοπικών πρωταθλημάτων μεσοβδόμαδα αφού σε λίγο οι διαιτητές δεν θα φτάνουν για να στελεχώσουν τους αγώνες, την αυτονόητη λόγω της κρίσης κατάργηση της ποινής για μη δήλωση συμμετοχής στα ευρωπαϊκά κύπελλα, τη συμμετοχή Β ομάδων στα τοπικά πρωταθλήματα όσων συλλόγων επιθυμούν και ότι άλλο θα συμβάλλει στο τρίπτυχο βιωσιμότητα/ανάπτυξη/ποιότητα που είναι περισσότερο επίκαιρο από ποτέ.

Ας κάνουμε την κρίση ευκαιρία.

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία,

Στάθης Παπαχαρτοφύλης